کد مطلب:33356 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اعتقادات

امام كه خودش «صراط مستقيم» است چگونه از خداوند درخواست هدايت به صراط مستقيم دارد؟

اوّل بايد واژه «صراط مستقيم» را بررسي كنيم و بعد از روشن شدن معناي آن خواهيم دانست كه چگونه ائمه((عليهم السلام)) كه خود صراط مستقيم بودند از خداوند طلب هدايت به راه راست داشتند. صراط مستقيم، راه نزديك و ميان بر است، راه عبوديّت و اطاعت است; صراط مستقيم همان بندگي و عبوديّت حق است نه صرف عبادت و نماز و خدمت به خلق و... «ان اعبدوني هذا صراط مستقيم; مرا بندگي كنيد كه اين صراط مستقيم است». و اطاعت و عبوديّت يعني به امر و فرمان او چنگ زدن. طبيعي است كه اطاعت بدون «امر» معنا ندارد. امر، يعني دستورات الهي و مؤمن در هر لحظه و در هر موقعيّت بايد امر حق را امتثال كند، امتثال امر حق بايد مهم ترين و ضروري ترين كار باشد. در زماني كه دين حق به خطر مي افتد، مؤمن مال، جان و اهلش را فداي حق مي كند. امر، دستور مشخصي نيست، بلكه در هر موقعيّتي، دستور ويژه اي، مهم ترين فرمان است كه كسي كه به عبوديّت او رسيده با امتثال آن امر، در واقع در صراط مستقيم قرار مي گيرد. پس شرايط و موقعيّت هاي مختلف، براي ما دستورات و امرهاي متفاوت را به وجود مي آورد.
عبد مطيع، آنچه را كه از او خواسته اند امتثال مي كند و اين مي شود «صراط مستقيم» كه همان عبوديّت و اطاعت است. حتّي رسالت رسول خدا بعد از عبوديّت او بوده است: «و اشهد انّ محمداً عبده و رسوله» و اينجاست كه بهترين الگو براي برخورد با تكاليف در موقعيّت هاي متفاوت معصومين((عليهم السلام)) هستند كه در روايات از آنها به «صراط مستقيم» تعبير شده است و خود معصومين دائماً نياز به هدايت به صراط مستقيم دارند;

ـ3ـ
زيرا هم عبوديّت درجاتي دارد و هم امر حق مراتبي و آنها كه درجات بالايي دارند، مورد خطاب امر مهم تري هستند.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ4ـ